Co chwilę podchodzili do mnie ludzie i pytali czy nie przejdę się z nimi, pod ich parasolem. I to nie byli wyłącznie mężczyźni i dlatego, że byłam fajnie ubrana, lecz starsze osoby. To było niesamowite. Chciałam iść pod obraz Szyszkina i zobaczyć Poranek w sosnowym lesie (Утро в сосновомлесу). To jest mój ulubiony obraz z dzieciństwa, może kojarzysz, ten motyw jest na większości pocztówek, czy opakowań cukierków. Usiadłam pod tym obrazem i tak siedziałam przez 2 godziny. Nie wiem, czy to była medytacja czy amok. Musiałam dziwnie wyglądać aż do tego stopnia, że ludzie zaczęli robić mi zdjęcia. Musieli pomyśleć, że jestem wariatką, a ja tak strasznie prosiłam, że chcę zostać w Rosji, chcę tam zamieszkać, bo jest mi tam tak dobrze. Czułam jakąś wewnętrzną potrzebę… i słuchaj… tego dnia skontaktowała się ze mną rosyjska agentka, która powiedziała, że chce mnie reprezentować. To był niesamowity dzień.
Jakieś przeczucie…?
Nawet nie. Wydaje mi się, że to jest kwestia pragnienia. Trudno to nazwać. To są duże emocje.
Pragnienie pragnieniem, ale że tak wszystko Ci się sprawdza…
Nie wszystko. Jakby tak było, to już bym tam siedziała i miałabym willę z basenem 🙂
Jeździłaś tam bardzo często?
Jako dziecko tak. Bardzo często jeździłam do Rosji do babci ze strony taty. Później jak babcia przeprowadziła się do nas, nie było takiej konieczności.
Ale z tego co wiem to miałaś możliwość studiowania w Moskwie?
Tak. Miałam możliwość skorzystania z tzw. wymiany po pierwszym roku w filmówce w Łodzi. Wszystko już ustaliłam z dziekanem, jednak tata mnie nie puścił.
Tak po prostu?
Ja wiem o co chodziło mojemu tacie. Moja siostra, młodsza ode mnie o 7 lat, wtedy chodziła do liceum w Cambridge, czyli już jedna córka była poza domem. Poza tym, jak byłam taką córką, która zawsze wpadała w tarapaty, ściągała na siebie problemy. Jak wiadomo Rosja to kraj, w którym jest więcej zagrożeń dla młodej dziewczyny.
Pokus, niebezpieczeństw.
Tak, a że ja lubię żyć… myślę, że tego się bał i wiedział co robi.
Zdjęcia: Anna Kamińska http://adeania.com/